• 19 kwietnia mija 75. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. Był to pierwszy zryw powstańczy w okupowanej przez Rzeszę Europie. Po stłumieniu powstania getto na rozkaz Hitlera zostało zrównane z ziemią. W czasie wojny getto istniało także w Przemyślu. Pierwsze getto w Przemyślu zostało utworzone w 1940 r. w niemieckiej części miasta, na Zasaniu przy ul. Dolińskiego 11 i 13. Zostało zlikwidowane 3 czerwca 1942, a jego więźniowie rozstrzelani w forcie „Łętownia”. W lipcu 1942 r. utworzono drugie getto. Prowadziły do niego dwie bramy od Kamiennego Mostu oraz od ul. W. Pola. Do sierpnia 1942 do obozu śmierci w Bełżcu wysłano w 3 transportach 12,5 tys. osób, a ponad tysiąc zabito w forcie „Helicha” lub na miejscu. Później dokonano „selekcji” żydowskiego szpitala, mordując część pacjentów, a resztę wraz z personelem wysyłając do obozu w Bełżcu. Po tych zbrodniach liczba Żydów w getcie zmalała do 5 tys. 11 września 1943 getto formalnie zlikwidowano, a 3,5 tys. ostatnich mieszkańców wysłano do obozu koncentracyjnego Auschwitz, 500 do obozu w Szebniach, 100 do obozu pracy w Stalowej Woli, a 115 osób rozstrzelano. Ciała pomordowanych spalono na miejscu, prochy wrzucono do Sanu. Z 17 tys. przemyskich Żydów II wojnę przeżyło około 500 osób.
- Aby uczcić rocznicę i przypomnieć mieszkańcom Przemyśla społeczność żydowską, zorganizowaliśmy pikietę edukacyjną na Kamiennym Moście - mówi Anna Grad-Mizgała z Przemyśla, która działa w ruchu Obywatele RP.
- Była wystawa plenerowa, żydowska klezmerska muzyka, rozdawaliśmy ulotki. Czytano także wspomnienia ludzi ocalonych z getta przemyskiego - dodaje.